Waar is Rafael ?

Waarin Sipke een creatieve babysitter blijkt te zijn.

Het is in het voorjaar van 1924 en Sipke is hard aan het werk in zijn atelier.
Het atelier aan huis is een grote achterkamer met veel licht. “
Zeg vader ,zou jij vanmiddag op Raaf kunnen passen?” vraagt zijn vrouw Maria.
“Oppassen,oppassen“ mompelt Sipke .....”wat valt er op te passen ?”
De jongste boreling was net een half jaar oud en echt een wolk van een baby.
“Je weet dat ik het normaal niet aan je zou vragen,maar ik moet nodig eens op bezoek bij moeder,want dat is al weer zo lang geleden.”
“Ga jij maar gerust naar je moedertje.....ik let wel op de baby.”
“Ach het is maar tot vier uur,want dan komen Minnie en Rietje uit school en kan Minnie hem de fles geven.
Even later is hij weer verdiept in zijn werk.....een grote opdracht voor de Vereniging tot Verspreiding der Heilige Schrift.
Stil eens...hoort hij daar geen baby huilen...?
Ja,hoor....dat is pech...net nou moeder de deur uit is gegaan.
“Gewoon even laten huilen” denkt hij “dan stopt het vanzelf”.
Maar Rafael houdt vol en dus moet Sipke actie ondernemen.
Hij gaat de trap op naar de kinderkamer en haalt de huilende baby uit zijn bedje.
Onwennig staat hij met zijn jongste zoon in de armen.
Tja....wat nu? Hij had wel eens gezien dat er een fopspeen in het huilende babymondje werd gedaan.
Maar waar vond hij die zo gauw?
Bij Maria kon dat overal zijn....want er zat weinig systeem in het opbergen van de spullen.
In een half geopende lade van de commode ziet hij er één liggen ....gelukkig.
Zin om te wachten tot Rafael weer is ingeslapen heeft hij natuurlijk niet.
Hij neemt hem dus maar mee naar beneden,naar zijn atelier.
Daar kijkt hij snel in het rond.....op zoek naar een slaapplek voor deze grappenmaker,die hem toch nog wat extra werk bezorgt.
De oplossing vindt hij in de hoge ladekast.
In de bovenste lade maakt hij wat ruimte tussen wat oude lakens en verflappen.
Hup de baby er in en voor de zekerheid laat hij de la nog een klein stukje open.
De fopspeen doet zijn werk....Rafael valt vredig in slaap en onze schilder verdiept zich weer snel in zijn opdracht.

Even na vieren komen de zusjes thuis. Rietje gaat aan haar huiswerk en Minnie gaat buiten spelen. 
Ook de jongens,Herman,Flip en Leendert komen thuis en gaan hun eigen gang.....niemand die naar Rafael vraagt.
Pas tegen vijven komt moeder weer thuis. “En Minnie, heb je onze Raaf nog de fles gegeven”vraagt moe.
“Ik weet van geen fles af” zegt Minnie....”ik heb Raaf helemaal niet gehoord of gezien”.
Moeder vliegt de trap op naar de babykamer....maar ziet alleen het lege bedje.
Ze stormt het atelier binnen “waar is mijn kleine Rafie”?
Verstoort kijkt Sipke op van zijn werk.....hij was het hele kind vergeten.
De hele verdere middag had hij niets meer gehoord en rustig kunnen werken.
”ach mensje maak je toch niet zo druk,die ligt hier heerlijk te slapen in de kast”.
Snel staat hij op en pakt de kleine Rafie uit de lade en legt hem in moeders’ armen.