De weerprofeet

Waarin Sipke het weer voorspelt en wordt geëerd .

Op één van zijn reizen door het Midden Oosten kwam Sipke in een streek, waar het al maanden niet had geregend en men iedere dag verlangend naar de lucht keek.“
"Het moet nu toch eens gaan regenen, anders hebben de schapen niets meer te eten” sprak de herbergier, waar Sipke logeerde.
Onze kunstenaar keek eens naar de strakblauwe lucht en zag wat kleine wolkjes in de verte.
“Zet alles, waar je regenwater mee kunt opvangen maar buiten want vannacht gaat het regenen”.
Als een lopend vuurtje ging het door het gehucht…..die buitenlandse schilder had gezegd dat het zou gaan regenen…. iedereen zette alle potten en pannen buiten.

De volgende ochtend werd hij al vroeg wakker door muziek, die steeds luider klonk.Het leek wel een soort fanfare maar dan met typisch oosterse instrumenten.
Uiteindelijk leek de muziek stil te staan voor zijn herberg en even later klopte de herbergier op zijn deur.
”Meneer de kunstenaar wilt u naar buiten komen…..het heeft deze nacht hard en lang geregend….we zijn zo blij en willen u graag bedanken” .
Sipke kon het haast niet geloven maar toen hij zijn hoofd uit het raam van zijn kamer stak, ging er beneden een luid gejuich op.
Het hele dorp was uitgelopen om die vreemde buitenlandse weerprofeet te zien en te bejubelen.

Toen de ceremonie voorbij was, kreeg Sipke door de herbergier een maaltijd aangeboden als beloning.
In de soep die hem werd voorgezet dreven een aantal bruine draderige bollen.
Hij herkende die bollen niet maar at alles met smaak op.
“Was alles naar wens” ? vroeg de herbergier tijdens het afruimen.
“Zeker wel “zei Sipke “maar wat waren die bruine bollen in de soep” ?
“Oh, dat is een delicatesse hier…..het zijn de vijgen van de dromedaris…..heel voedzaam en vol met vezels “.
Sipke, die zoals bekend een‘ijzeren’maag had, is er in ieder geval niet ziek van geworden.