De tandartsrekening.
Waaruit blijkt dat Sipke "betaling in natura".....met een schilderijtje....regelmatig toepaste.
"Minnie, wil jij morgen tandarts Meijer in Bloemendaal gaan betalen? Hij weet er al van en mag kiezen uit drie schilderijtjes, die ik je meegeef".
"Waarom ik, kun je het niet aan Rietje of aan de jongens vragen, die hoeven hier nooit wat te doen? Wij helpen moeder al met de afwas en het huis schoon houden".
" Het is een verantwoordelijke boodschap en je weet ook wel dat de jongens daar niet geschikt voor zijn, die gaan lopen spelen of verdwalen. Je krijgt geld voor de bus en als Rietje wil mag ze mee gaan. Zo doen we het en verder geen gezeur".
"Zeg Rie, je gaat toch wel mee hè morgen.....een leuk ritje met de bus naar Bloemendaal.....we krijgen extra geld om iets lekkers te kopen?"
Dat laatste verzon ze er maar bij om Rietje over te halen.
"Goed hoor, ik had eigenlijk al afgesproken om morgen met vriendinnen te gaan wandelen langs het strand maar dat kan ook wel op zondag."
Die zaterdagochtend liepen de zusjes met een pakket onder de arm naar het station van Beverwijk, waar de bushalte was.
"Weet jij welke bus we moeten hebben?" Minnie wist alles en dit zou ze ook wel weten, dacht Rie." Ja, joh.....vader heeft het me allemaal uitgelegd maak je niet ongerust."
Ze zaten niet zo vaak in de bus.....de bus kostte geld en fietsen of wandelen waren gratis. Vader Sipke smeet het geld niet over de balk en leefde zo zuinig mogelijk.
Over de fiets gesproken.....ze had van Herman gehoord dat vader vroeger wel eens geprobeerd had om het belastingplaatje van de fiets doormidden te knippen en zo één plaatje voor twee fietsen te gebruiken.Hoe dat afgelopen was wist Herman ook niet.
"Hé ....kom op we moeten er uit"....Minnie pakte haar bij de arm en en ze stonden snel op.
"Hier oversteken en aan de overkant meteen de Van Riebeecklaan in" Minnie gaf Rietje een arm en samen liepen ze naar het adres dat vader had opgeschreven.
"Waarom is vader eigenlijk helemaal naar deze tandarts gegaan?" vroeg Rie.
"De tandarts in Beverwijk wilde niet meer betaald worden met een schilderijtje.....hij had er nu wel genoeg..... en deze tandarts Meijer wilde dat graag, vandaar” zei Minnie.
Voor nummer 16 stond Minnie stil....een groot herenhuis met een stenen trap naar de voordeur.
De bel klonk hard door de gang en even later zwaaide de deur open.
"Meisjes....de tandarts heeft geen dienst hoor dit weekend, jullie kunnen terecht bij"...."We hebben geen kiespijn mevrouw" zei Minnie een beetje brutaal. "We komen de tandarts betalen....hij weet er van en we hebben drie schilderijtjes bij ons"
" Oh, dan zal ik mijn man even gauw roepen hoor.....wachten jullie maar even in de hal."
De tandarts bleek een aardige oudere man met een klein gouden brilletje. Samen met zijn vrouw pakte hij de schilderijtjes uit en bekeek ze aandachtig.
"Nou jullie boffen maar met zo'n knappe schilder, als vader" zei meneer Meijer, " wat een leuke werkjes".
"Willen jullie misschien een kopje thee?" vroeg zijn vrouw. Even later zaten ze in de grote chique woonkamer van de tandarts....Ze keken hun ogen uit....wat een mooie meubels en zo veel schilderijen aan de muur en dan die prachtige kleden op de vloer.
"Neem maar gerust hoor" zei mevrouw Meijer "ik heb er genoeg". Ze hield de zilveren schaal met bonbons voor de verbaasde ogen van de kinderen. Rietje wilde uit beleefdheid de traktatie afslaan, maar Minnie stootte haar aan en fluisterde...."gewoon aanpakken".
Uiteindelijk werd het zeegezichtje gekozen en stonden ze even later weer buiten met de twee overgebleven schilderijtjes.
"Zeg maar tegen jullie vader dat we er heel blij mee zijn en dat ik graag het hele gezin verder wil behandelen" had de tandarts gezegd toen hij hen allebei een stevige hand gaf. Daar was de bushalte alweer en het wachten was nu natuurlijk op de bus naar Beverwijk.....daar kwam een bus aanrijden....met grote letters stond er op : Haarlem Centrum.
Minnie stootte haar zus aan " die nemen we...we gaan even winkels kijken in Haarlem." Rietje rilde van angst...."nee hoor dat durf ik echt niet, dat mag niet, dat is niet afgesproken met vader".
"Jij durft ook helemaal niets bange schijterd" zei Minnie….."volgende keer ga ik lekker alleen en blijf jij maar thuis.”
Gelukkig duurde het niet lang meer voor de bus naar Beverwijk er aan kwam.
"We kregen gewoon een bonbon bij de thee" vertelde Rietje later tijdens het eten.
"Een echte bonbon in een papiertje" vroeg Herman....." ja", we konden er gewoon net zoveel nemen als we wilden, hè Rie"... ?
Oh jeetje, nu moest ze alweer liegen om Minnie te helpen...." Ja hoor, er lagen wel twintig van die rode ingepakte kersen bonbons".
"Kersen bonbons" mengde moeder zich in het gesprek....."maar Sipke, daar zit toch alcohol in....dat mogen kinderen toch helemaal niet hebben?"
"De volgende keer wil ik een schilderijtje brengen" riep Herman....." die meiden hier mogen altijd de leukste dingen doen"
In bed moest Rietje nog lang nadenken over wat ze die dag had meegemaakt....wat een mooi huis had de tandarts en wat een aardige vrouw en dan die kersenbonbons....ze hadden er natuurlijk maar één gekregen....maar toch....thuis waren er alleen chocolaatjes bij een verjaardag als er familie kwam....en bij de thee 's middags kreeg je meestal een droog kaakje...en soms was moeder die vergeten te kopen en had je niets.
Vader zei dan....." het kaakje denk je er maar bij".