Thimotheus tijdschrift 1895 - 1955 uitgeverij: J.N. Voorhoeve.
De beide hier geplaatste artikelen verschenen in 1910.
van Jeruzalem naar Jericho
van Jeruzalem naar Bethlehem
schetsboek 1959
schetsboek 1959 - bladzijde 5
Dit gaat over een advertentie om het huis te verkopen of te verhuren
Diverse probeersels
SI VENDE/ ANACAPRI MA CESELLE S7. LIBER A VILLA AMEUBL VISTA PAN. AL MARE
5 ST CUISINE 2 BAGNI 2 TOIL. LOGGIA, GIARD, 2400 M2 10 000 000 TELEF…..
56 EN 51 = 107 …. VOOR 3 REGELS.
schetsboek 1959 - bladzijde 17
Waar werd gedebatteerd over onze zeden en geloof
Staat nog als een fort zoo sterk waarover vliegen meeuwen
Meeuwen komen vliegen van over zee, uit op roof
Hoe rustig ligt het daar omringd door zeeën
En bergen tuinen en terrassen langs de helling
En stijgen uit haar campanillen klanken beziën,
Tot d´ allerhoogste om een eeuw te maken in de stellen kunstig
Dat eenzaamheid der kloosterbroeders in deez veste hebben
Te midden van zware muren zuilen kapiteel beste geste
Zij leggen er zich bij neer ten langen leste
De oude bruine kleur des muren die verdeelen baden
De binnenplaats in scholen om in kloosters
Zware poorten ingang geven tot de kathedraal
Waar gelovigen hun zonden gaan belijden
De campanilla rijst statig te midden der gebouwen
Waar eeuwenlang de leer des pausen werd verkondigd
Om al deez aardpracht de zee stroomt en deint
De rotsen worden verpulverd tot zand en puin
Terwijl de waterkolken verder als geleerde drinken
En eindelijk daar lucht en water alles oplost.
schetsboek 1959 - bladzijde 41
GEDICHT BIJ EEN SCHETS
Ziet ge dit agglomeraat van huizen en gebouwen
opstrevend ten hemel, uit stenen gehouwen,
een ten halve zichtbare part in een straat gelegen
te Ana Capri, vreemdelingen komen hier allerwegen
blonde schaduwen schuiven langs de muren
van ruwe structuren met cyclopische allure
de zon staat hoog en dompelt alles in vuur
een palet vol kleuren, zuiver en puur
Kolonnades, stenen omhoog in antieke stijl
ik stond even stil, sprakeloos een wijl
de zuilen waren door staketsels verbonden
waarlangs de wijngaard klom met ranken omwonden
Ik sloeg dit alles gade vanuit een smalle straat
Omsloten door hoge muren, waarachter tuinen men gaat
Zeer snel naar beneden, langs oude huizen en poorten
Eenvormigheid bestaat hier niet, wat een soorten
Van planten zo palmen cacteen en bloeiende oleander
Zij staan vlak bijelkaar en kussen elkander
Bij de ingang van een huis door ijzeren hek gesloten
maakte ik deze schets, t´tafereel was zonovergoten
ezeltjes zwaar beladen kwamen er steeds langs
met meubelen of vruchten, t´leek een emphitheatre eerste rangs
De bronzen schaduwen hulden de smalle straat
In geheimzinnige sfeer, of´t nu vroeg is of laat
Vlak bij mij stond een oleander in volle-bloei
De spitse blaadjes tegen azuren lucht waar ´t soms woei
Een dichter zou hier zijn lied uit puren componeren
Bijen vliegen af en aan voor honing te begeren
De natuur inspireert door haar vele facetten
Dit is waar schilders en dichters speciaal op letten
Om straks te geraken onder de inspiratie
Om een kunstwerk te scheppen, een hallucinatie
Want in de geest waardt dit alles geordend
in symfonieën kleuren, lijnen een kunstwerk wordend.
schetsboek 1959 - bladzijde 42
Zie dit straatje met hoge kolommen
Wit gekalkt en in statige drommen
Staan ze daar alsof ze wilde sardijnen
Uit de antieke school of de konstantijnen
Van Rome of ´t oude Byzantium vele
Met ´t schone zink? En dubbele kapiteelen
Om samen het dakgewicht te dragen
of oude moskeen te helpen schragen
Terzijde van de weg groeit de oleander
De kromme takken vlechten in elkander
Roze en witte bloemen tegen blauwe lucht
Daar boven in ´t azuur een vogelvlucht
Spitse takjes met gebladerte tussen de bloemen
Waarboven bijeen en andere insecten zoemen.
´t felle zonlicht reflecteert tegen witte muren
Kinderen gekleed in felle kleuren gluren
Met zwarte ogen naar de vreemde schilder
Ze zijn nieuwsgierig, ´t gelaat wordt milder
Als ze merken dat hun straat wordt uitgebeeld
Dat huizen ruiten boomen worden ingedeeld
Zachte schaduwen met verstilde kleuren
Bloemen met onuitsprekelijke geuren
Klimmen tegen zuilen en blanke muren
Als wilden ze een groet naar de hemel sturen
Aan´t eind der straat ligt diep de zee
Als een warme droom de Mediterrane
Afgemaakt door een kasteel en een rij bomen
Waarboven warme atmosfeer hangt te dromen
Een muurtje laag van cyclopische allure
Een straatje naar omlaag kort zal ´t duren
Of we zijn in Via Fractu waar staat ons huis
Met grote tuin, stil gelegen maar sterk als een kluis.
Daar aangekomen vind ik de heerlijke koelte
En vlei mij neer op een antiek gestoelte
Met vista uit de loggia op de wijde zee
En schepen in ´t verschiet komt slechtseen bee
Hier te mogen toeven tot ´t eind der tijden
Waar mijn gedachten in de eeuwigheid glijden.
schetsboek 1959 - bladzijde 61
Zonder houweel of enig ander wapen
Zoo vanuit de natuur met slechts water en lucht
Uit rotsen de wonderlijkste dingen en geducht
Zien we de zwaarste gesteenten vallen in puin
De tijd speelt geen rol of t´graniet is of duin
Zeeën, bergen, water, lucht, alles werkt mee
Paleizen zien uit op de Middellandse Zee
Als waakster sliep ze daar en lokte u mee
Om de schone tuin en blauwe zee te zien
Het schoonste wat de oude wereld wel kan bien
Cacteen olijven citroenen en druiven
Insecten die daar planten bestuiven
´t zonlicht flonkert weerkaatst daar witte muren
eeuwenoud niet lang zal deze weelde nog duren
Trillende luchten met tere wolken dranken
Boven wijde zeeën motiveren me God te danken
Felle kleuren als muziek voor de ogen
En Goddelijk spel van schoonheid en meedogen
Ruwe stenen wegvoert naar het hooggelegen huis
Het pad is slecht vol kuilen en stenengruis
Trapsgewijze gaat de weg naar beneden
Langs verscheiden huizen waar ze veel zorg aan besteden
Afgescheiden door afgesloten muren
Met zware poorten die de ….. oversturen
Aan ´t einde van de weg staat de Moline de Vento
De wieken zijn er af en er klinkt een lemento
Want reuze lang staat het gevaarte reeds daar
Uitziende op de zee in een tuin als onbenaderbaar?
Met kersen in´t gele gras en margrieten op de rotsen
Thans beneden horen we de golven klotsen
En ´t uitzicht op de oneindige blauwe zee
En bergflanken dalen van liever lee
Tot ze de zee ontmoeten met schuimende golven
Spatten tegen de steile gesteenten die worden bedolven
Daar water massaas die blauwe grot hebben geschapen
En dan een losse zin aan de linkerkant, maar die rijmt niet
Om onze aard te maken tot een bewoonbare stee